مقاله ,هواز: کسی صدایمان را میشنود ؛ ما نه آب داریم نه هوا ؛ ولی هنوززنده ایم

 

 

می نویسیم ؛می نویسیم؛ میخوانیم ومیخوانیم و هی می گوییم هرروز تجزیه و تحلیل می کنیم اما هرروز ایران تیره وتیره تر!!!!

خوزستان شهری در دل نخلستان با مردمی خون گرم و ودوستداشتنی؛ شهری که با دارا بودن رودهای کارون؛ دز؛ مارون؛ کرخه؛ و بهمنشیر یکی از پرآب ترین مناطق ایران  است ؛ که تمدنهای بزرگی در کنارآنها شکل گرفته ؛شهری که یک سوم منابع آبی ایران را دارد ؛از بی آبی در حال تلف شدن است ؛استانی غرق در طلای سیاه که دولتمردان نفت آن را پمپاژ می کنند و همه جا می فروشند و سود آن را می برند؛ شهری که با ثروتش کل دخل وخرج ایران را میدهد؛ اما مردم خودش از ابتدایی ترین حقوق که همانا آب وهوا است؛هیچ ندارد

سد سازی که یک صنعت مستمر پول سازو یک منبع پایداردرآمد برای سازندگان آن یعنی دولتمردان ایران است. طوری که این درآمد ازمطالعه تا اجرا و تعیین محل سد شروع شده و با فعالیت هایی مانند لایروبی، تعمیر، حفظ و نگهداری همواره ادامه دارد. علاوه بر سودهای دائمی و هنگفت، ارگان‌های حکومت نیاز به آب دارند بخصوص صنایعی با مصرف آب بالا که عمدتا نظامی هستند و تعدادی از این سدها برای تامین آب برای این سیستم‌ها می‌باشد در نتیجه دولت برای سود و در آمد خودش، محیط زیست را به نابودی کشانده است. 

یکی دیگر از ضررهای سد سازی اینست که آب رودخانه‌ها پشت دیواره سد جمع  و تماسش با هوا زیاد می‌شود، نتیجه این امر هم تبخیر بالای آب است به طوری که الان ۹۰ میلیارد متر مکعب آب مصرف میکنیم که ۳۰ میلیارد متر مکعب آن تبخیر می‌شود .دولت نابخرد وضعیت آب را در خوزستان که یک سوم رودهای ایران به آن می‌ریزند و پر آب‌ترین و بلند‌ترین رود  ایران را دارد با چنان بی‌آبی روبرو کرده است حدود ۱۱ شهر استان خوزستان در بحران خشکسالی و بی آبی قرار دارند و۶۶۰ روستا فاقد آب می باشند. این بار گرد وغبار گسترده در خوزستان زندگی و سلامت مردم این استان را مختل کرد؛ با توجه به شرایط کم‌بارشی و کم‌آبی، تکرار پدیده گرد وغبار بیشتر می‌شود، آیا می شود تصورکرد در گرمای سوزان و شرجی خوزستان کودکی که ازفرط بازی نفس در سینه اش  بنده آمده وصورتش پوشیده ازگرد و غبار است ؛ یا مادری که نفسش به شماره افتاده و پدری که زیرگرمای داغ وسوزان راه گلویش بسته شده ؛ چه دردآوراست که مشاهده می کنیم ؛ چشمهای خوزستانی ها می سوزد ومی سوزد و می سوزد و لبهایشان همچنان خشک و خشک از بی آبی ؛ باز ما نظاره گریم؛ قلبمان به درد می آید؛ چطور و چگونه به توخوزستان تنها و مظلوم میشود کمک کرد.

آخرین باری که گرد و غبار گسترده در خوزستان زندگی و سلامت مردم این استان را مختل کرد پنج سال پیش بود. در روزهای اخیر اما به نظر می‌رسد تکرار این رویداد و حتی بدتر ازآن بسیار نزدیک است. رودخانه دجله یکی از مهم‌ترین منابع آبگیری تالاب بین المللی هورالعظیم است که از یک سو سد سازی‌های ترکیه بخش عراقی آن را خشک و به شدت مستعد برخاستن گردو خاک کرده و در سوی دیگر نیز بارش‌های اندک باران در بالا دست رودخانه کرخه این تالاب را با خطر خشکی مواجه کرده. دولت بی کفایت هیچ تدبیری برای خوزستان ندارد.و تنها نفت آن را استخراج کرده و به تاراج می برد.

حال نه تنهاخوزستان آب ندارد ؛هوا ندارد؛ دیگر تاب هم ندارد

 

نوشته : مینا آقابیگی